เพียงพอพวกเราอายุมาก พวกเราจะเป็นผู้ใหญ่อย่างไร ให้ลูกหลานรัก

[fairya]

อยู่ไปนานๆให้ลูกหลานเคารพนับถือรัก ไม่ใช่ว่าอยู่นานเพราะกินข้าว แม้กระนั้นเมื่อแก่ขึ้นแล้ว

จงใช้ชีวิตให้สุขสบายมากขึ้นเรื่อยๆ ตามอายุของพวกเรา แบบนี้ชีวิตจะสุขมากมาย

1. แก่ขึ้น แต่จะต้องรู้จักตั ดใจ

บางอย่างเมื่อสู ญเสี ยไปแล้ว ก็อย่าได้ยึดติด ปล่อยวาง คิดให้ได้ว่าแต่เดิมมันก็ไม่ได้เป็นของพวกเราอยู่แล้ว

และก็วันสุดท้ายในชีวิต คุณก็เอาอะไรไปมิได้แม่แต่อย่างเดียว ควรตั ดหัวใจให้ได้ในสิ่งที่สู ญไปแล้ว แล้วจะมีความสุขกับสิ่งที่ยังมีอยู่ได้

2. เมื่ออายุมากขึ้น ให้รู้จักปลง

ควรจะปล่อยวางเรื่องราวบางสิ่งบางอย่าง ที่ควรต้องปลดปล่อย ดวงใจของผู้คนแบกรับได้อย่างจำกั ด อย่ามัวแต่ฝังใจ

ปล่อยวางตำแหน่ง ฐานะที่เคยดำรง วางอดีตกาล แล้วควรทำความเข้าใจการใช้ชีวิตในปัจจุบัน ให้เป็นสุขในวัยชราซะ

3. ควรที่จะรู้จัก วางอารมณ์

สังคมในอดีต ก็มีความย ากของคนภายในอดีตเช่นกัน ส่วนสังคมในตอนนี้ ก็มีความย ากของคนในตอนนี้

ด้วยเหตุนี้ อย่าเอาความคิดของเรามาเป็นที่ตั้ง ไม่พอใจอะไร ก็ว่าลูกหลานเอาความนึกคิดตนเป็นที่ตั้ง


ถ้าหากทำเช่นนั้นครั้งหนึ่ง คุณงามความดีจะหายไปกาลครั้งหนึ่งเลยล่ะ วาสนาของบุตรหลานหายไปส่วนหนึ่ง


นั่นเพราะเหตุว่าบิดามารดาคือพรหมของลูก ถ้าเกิดรอแช่ ง ด่ า ลูกหลานจะรุ่งโรจน์ได้ยังไง

4. อายุมากขึ้น เปรียบเทียบดั่งไม้ใกล้ฝั่ง

ตั ณหาจะต้องลดน้อยลง ความโล ภ โกรธ หลง ต้องลด คุณความดีความขรึมจำเป็นต้องมากขึ้นนะ

ความปรานี ขอความกรุณาปรานี มุทิตา อุเบกขา จำเป็นต้องมากมาย เตือนตัวเองไว้เสมอว่า อยู่ให้ลูกหลานยกย่องรัก

ไม่ใช่ว่า อยู่ให้บุตรหลานเขา หวา ดกลั วกระทั่งบุตรหลาน ไม่มีผู้ใดอย ากเข้าใกล้

5. ต้องรู้จักวางมือ ปล่อยวาง

คุณเป็นไปไม่ได้ปฏิบัติงานไปได้ตลอดหรอกนะ หรืออยู่ดูแลลูกหลานไปจนกระทั่งวันสุดท้าย

โดยเหตุนี้ จำเป็นต้องรู้จักวางมือ บุตรหลานมีโชค เขาฟุตบาทของลูกหลานเอง


ถ้าเกิดคิดแทนไปหมดทุกสิ่งทุกอย่างเลย คุณนั่นแหละที่จะเมื่อยล้าตลอดกาล ด้วยเหตุว่าวันหนึ่งที่คุณจากไป


พวกเขาจะมีชีวิตอยู่ต่อได้ยังไงล่ะ การรู้จักวางมือเป็นการฝึกฝน ไว้ใจในลูกหลานของพวกเรา และก็เป็นการเกื้อหนุนเขาไปในตัวด้วย
ผู้ใหญ่
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/13553/